Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΟΥ ΑΜΒΡΑΚΙΚΟΥ


Η οικολογική αξία του Αμβρακικού καθιστά την περιοχή αυτή σαν έναν από τους 11 σημαντικότερους υγρότοπους της Ελλάδας. Τα Παραποτάμια δάση (υδρόφιλα δάση πλατύφυλλων φυλλοβόλων), που βρίσκονται εκεί, αποτελούν οικοτουριστικό αξιοθέατο, δεδομένου ότι ελάχιστα έχουν απομείνει πλέον στον Ελληνικό χώρο.
Στο κατώτερο τμήμα του Λούρου, έχει απομείνει μόνο ένα ελάχιστο δείγμα του δάσους που υπήρχε παλιότερα. Μία λωρίδα δένδρων κατά μήκος του ποταμού απαρτίζεται από τα είδηFraxinus angustifolia (Νερόφραξος), Salix alba (Ιτιά), Alnus glutinosa (Σκλήθρο), Ulmus minor(Καραγάτσι), Populus alba (Ασημόλευκη). Οι θάμνοι της περιοχής, ανήκουν στα γένη Rosa(Αγριοτριανταφυλλιές) και Rubus (Βατομουριές), ενώ απαντώνται Sambucus ebulus(Χαμοσάμπουκος) και Vitex agnus-castus (Λυγαριά) . Οι όροφοι της βλάστησης ενώνονται από αναρριχητικά φυτά. Στη νότια πλευρά του χωριού Λούρος, υπάρχει το δάσος του Αγίου Βαρνάβα, με γηραιά σχετικά πλατάνια ύψους 25 – 30μ. Μερικά από αυτά, έχουν περίμετρο 8μ. και καλύπτονται από βρυόφυτα και πτεριδόφυτα (κυρίως Polypodium vulgare). Στην περιοχή, απαντώνται Ulmus minor (Καραγάτσι), τα οποία υπάρχουν σε αρκετή ανάπτυξη, Populus alba(ασημόλευκα), Salix alba (Ασημοϊτιά). Στην ανατολική πλευρά του Λούρου, υπάρχει μία ζώνη βλάστησης από αλμυρίκια του τύπου Vitici-Tamaricetum, η οποία χωρίζει το παραποτάμιο δάσος από το Phragmitetum. Όσον αφορά την περιοχή των εκβολών, η φυτοκοινωνία απαρτίζεται κύρια από Tamarix parviflora (Αρμυρίκι), Vitex agnus-castus (Λυγαριά), Periploca graeca(Γαλαξίδα) και Juncus acutus (Βούρλο).
Στον Αμβρακικό υπάρχουν επίσης απέραντοι αλμυρόβαλτοι, το μεγαλύτερο τμήμα των οποίων βρίσκεται δυτικά του Άραχθου και αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους βιότοπους, αυτού του τύπου οικοτόπου στην Ελλάδα. Τα εδάφη είναι υγρά έως ύφυγρα, λασπώδη έως στέρεα και συχνά υφίστανται ολική ξήρανση, ενώ η αλατότητα τους το καλοκαίρι είναι υψηλή. Στα τμήματα των περιοχών, που δεν έχουν επηρεασθεί από την ανθρώπινη επέμβαση, παρατηρείται η παρακάτω ζώνωση, προχωρώντας από την θάλασσα προς την ξηρά:
  • Μια επίπεδη λασπώδης περιοχή, στην παράλια ζώνη, η οποία καλύπτεται αραιά από Salicornia europaea (Αρμυρήθρα).
  • Μια ανώτερη ζώνη, η οποία δεν πλημμυρίζει συχνά και καλύπτεται από είδη των γενώνArthrocnemum και Halocnemum (Αρμύρες).
  • Μια μεταβατική ζώνη προς τις καλλιεργημένες εκτάσεις που εποικίζεται κυρίως από είδη Juncus (Βούρλο).
Επιπλέον, γλυκόβαλτοι, συναντώνται, κυρίως, στην ανατολική περιοχή του διπλού Δέλτα και καταλαμβάνουν πολύ μεγάλη έκταση. Εκεί υπάρχει και ο μεγάλος ενιαίος καλαμιώνας, στο γνωστό βάλτο της Ροδιάς, ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης. Παρόμοια βλάστηση υπάρχει στην ανατολική πλευρά της περιοχής, στο χώρο των Ιχθυτροφείων Ψαθοτοπίου-Φιδοκάστρου και στις όχθες των αποστραγγιστικών καναλιών. Οι κυριότερες επιμέρους ζώνες βλάστησης, της συγκεκριμένης περιοχής είναι οι κάτωθι:
  • Η πρώτη ζώνη βλάστησης, με εκτεταμένο Phragmitetum, που αναπτύσσεται σε λασπώδη εδάφη και είναι φτωχό σε άλλα είδη.
  • Δεύτερη ζώνη βλάστησης, η οποία καταλαμβάνει εδάφη προστατευμένα που σπάνια πλημμυρίζουν και είναι ιδανικά για την ανάπτυξη των ειδών Butomus και Alisma.
  • Τρίτη ζώνη βλάστησης, στην οποία κυριαρχεί καθαρά υδροχαρής βλάστηση.
Στην περιοχή γύρω από τους υγροτόπους του διπλού Δέλτα, απαντώνται διάσπαρτοι μικροί λόφοι, κάτι που αυξάνει την ποικιλότητα του τοπίου, την ποικιλότητα του υγροτοπικού οικοσυστήματος, αλλά και αποτελεί ένα σπάνιο χαρακτηριστικό για υγροτόπους της Μεσογείου. Φυτοκοινωνίες με αειθαλή φυτά, υπάρχουν βασικά σε ανάλογους λόφους, καθώς και στους λόφους Μαυροβουνίου (ύψους 329 μ) και  Σαλαώρας (ύψος 89 μ.) και στο σύστημα των νησίδων της Κορωνησίας.
Οι λουρονησίδες και αμμώδεις ακτές (Αμμόφιλη βλάστηση) είναι επιμήκεις σχηματισμοί νησίδων που δημιουργούνται στα όρια λιμνοθαλασσών και κόλπου. Το υπόστρωμά τους, στις περισσότερες μεσογειακές λιμνοθάλασσες ,είναι αμμώδες, ενώ ορισμένες φορές περιλαμβάνονται και αμμοθίνες. Οι λουρονησίδες των υγροτόπων του Αμβρακικού, αποτελούνται από σπάνιας υφής υπόστρωμα που το δομούν τμήματα των κελυφών διαφόρων οστρακοφόρων μαλακίων (δίθυρων κ.α.). Σε ορισμένες τέτοιες νησίδες, έχει εναποτεθεί δευτερογενώς και αργιλώδες υλικό από εκσκαφές πλευρικών τάφρων. Επίσης , ορισμένες λουρονησίδες έχουν αλλοιωθεί πλήρως, αφού πάνω σ' αυτές έχουν κατασκευαστεί αυτοκινητόδρομοι. Σήμερα, σε άριστη φυσική κατάσταση διατηρείται μόνο η λουρονησίδα της λιμνοθάλασσας του Αγρίλου. Η βλάστηση στις συγκεκριμένες λουρονησίδες, συνίσταται, κυρίως, από ψαμοφυτικά είδη που ανήκουν  στην φυτοκοινωνία Agropyretum mediterraneum.

Δεν υπάρχουν σχόλια: